آمریکایی‌ها به‌طور فزاینده‌ای متقاعد شده‌اند که موجودات فضایی از زمین بازدید کرده‌اند

بر اساس مجموعه‌ای از نظرسنجی‌ها که نشان می‌دهند باور به بازدید موجودات فضایی از زمین از سال ۲۰۱۲ تاکنون به‌صورت پیوسته در حال افزایش بوده است، آمریکایی‌ها بیش از گذشته نسبت به این ایده معتقدند که موجودات فرازمینی به زمین آمده‌اند.

تقریباً نیمی از آمریکایی‌ها، معادل ۴۷ درصد، اعلام کرده‌اند که باور دارند موجودات فضایی قطعاً یا احتمالاً در مقطعی از زمان از زمین بازدید کرده‌اند. این نتیجه از یک نظرسنجی جدید مؤسسه YouGov به‌دست آمده است که در نوامبر ۲۰۲۵ انجام شد و ۱,۱۱۴ شرکت‌کننده بزرگسال داشت. این رقم در مقایسه با حدود یک‌سوم آمریکایی‌ها، یعنی ۳۶ درصد، که در سال ۲۰۱۲ توسط مؤسسه Kelton Research با دقیقاً همان حجم نمونه مورد پرسش قرار گرفته بودند، افزایش قابل توجهی را نشان می‌دهد. مؤسسه Gallup نیز در سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۱ نظرسنجی‌هایی درباره همین پرسش منتشر کرد که آن‌ها نیز روندی صعودی را تأیید می‌کنند.

علاوه بر این، به‌نظر می‌رسد افراد در قبال این موضوع کمتر در وضعیت بلاتکلیفی باقی مانده‌اند و بیشتر به یکی از دو سوی باور یا ناباوری گرایش پیدا کرده‌اند. تنها ۱۶ درصد از آمریکایی‌ها در نظرسنجی جدید گفته‌اند که مطمئن نیستند آیا موجودات فضایی از زمین بازدید کرده‌اند یا نه، در حالی که این رقم در سال ۲۰۱۲ برابر با ۴۸ درصد بود. در همین حال، همزمان با افزایش باور به بازدید موجودات فضایی، تردید نیز رشد کرده؛ به‌طوری که نظرسنجی جدید نشان می‌دهد ۳۷ درصد از آمریکایی‌ها گفته‌اند که به احتمال زیاد زمین توسط موجودات فضایی بازدید نشده، رقمی که بیش از دو برابر ۱۷ درصد ثبت‌شده در سال ۲۰۱۲ است.

بر اساس این نظرسنجی‌ها به‌تنهایی نمی‌توان با دقت مشخص کرد که چرا آمریکایی‌ها نسبت به ایده بازدید موجودات فضایی پذیراتر شده‌اند؛ زیرا این داده‌ها صرفاً شامل آمار خام هستند و فاقد جزئیات دقیق درباره انگیزه‌های مشخص پاسخ‌دهندگان‌اند.

سوزان لپسلتر، نویسنده و دانشیار انسان‌شناسی و مطالعات آمریکایی در دانشگاه ایندیانا که به‌طور گسترده درباره باورهای مرتبط با موجودات فضایی و تجربه‌های مربوط به یوفو نوشته، توضیح می‌دهد که این نظرسنجی درباره باور است، نه درباره تجربه، تماس یا احساسات، و هیچ‌یک از این ابعاد را پوشش نمی‌دهد. او اضافه می‌کند که مشخص نیست میزان درگیری ذهنی افراد با این باور تا چه حد است یا اینکه آیا این باور برای آن‌ها تغییردهنده زندگی بوده یا نه، و تنها نکته‌ای که می‌توان با قطعیت گفت این است که آمار از یک مجموعه باور به مجموعه‌ای دیگر تغییر یافته است.

با این حال، همچنان می‌توان درباره عوامل محرک این روند گمانه‌زنی کرد. یکی از عوامل آشکار، تغییر رویکرد منابع خبری نهادی مانند دولت ایالات متحده و رسانه‌های جریان اصلی قدیمی است که سرانجام پدیده‌های ناهنجار شناسایی‌نشده، یا همان UAP، را جدی گرفته‌اند.

این تغییر رویکرد با انتشار ویدئوهای مرموز UAP پنتاگون توسط روزنامه The New York Times در سال ۲۰۱۷ آغاز شد و از آن زمان با برگزاری مجموعه‌ای از جلسات استماع کنگره و انجام یک مطالعه مستقل ناسا درباره UAP شتاب بیشتری گرفته است. مستند تازه منتشرشده The Age of Disclosure که در آن مقام‌های پیشین نظامی ادعا می‌کنند دولت ایالات متحده شواهد مربوط به بازدید موجودات فضایی از زمین را پنهان کرده است، به این موضوع که پیش‌تر در حاشیه قرار داشت، مشروعیتی بی‌سابقه بخشیده است.

دایانا والش پاسولکا، نویسنده و استاد مطالعات دینی در دانشگاه کارولینای شمالی در ویلمینگتون و متخصص باورها و خرده‌فرهنگ‌های مرتبط با موجودات فضایی، اشاره می‌کند که از یک سو افکار عمومی آمریکا شاهد صحبت افراد معتبر دولتی درباره یوفوها در مستند The Age of Disclosure است.

از سوی دیگر، به گفته پاسولکا، فرهنگ عامه به‌طور کامل از حضور موجودات فضایی اشباع شده است. تنها در سال ۲۰۲۵، موجودات فضایی نقش محوری در بلاک‌باسترهای ابرقهرمانی مانند Superman و The Fantastic Four: First Steps، فیلم‌های کودکانه‌ای چون Lilo & Stitch و Elio، و حتی فیلم هنری Bugonia داشته‌اند. مجموعه‌های Star Trek، Alien و Predator نیز همگی در همین سال محصولات جدیدی عرضه کرده‌اند. افزون بر این، استیون اسپیلبرگ قرار است در سال ۲۰۲۶ با فیلم بسیار مورد انتظار Disclosure Day بار دیگر به وسواس سینمایی دیرینه خود درباره موجودات فضایی بازگردد.

پاسولکا به پژوهش‌های جفری زکس، عصب‌پژوه، اشاره می‌کند که نشان می‌دهند این بازنمایی‌های داستانی محبوب تأثیری عظیم بر تخیل و جهان‌بینی ما دارند. به گفته او، گسترش داستان‌های علمی‌تخیلی درباره موجودات فضایی، همراه با عادی‌سازی بحث آن‌ها در عرصه‌های عمومی واقعی، اثری دوضربه‌ای ایجاد می‌کند.

او توضیح می‌دهد که آثار علمی‌تخیلی نقش بسیار بزرگی در نحوه تصور ما از موجودات فضایی و حیات فرازمینی دارند و هنگامی که با آنچه دولت‌ها در حال آغاز به گفتن آن هستند ترکیب می‌شوند، عامل واقعیت نیز وارد ماجرا می‌شود. همزمانی این دو روند به‌شدت بر آنچه آمریکایی‌ها باور خواهند کرد اثر می‌گذارد.

تا همین دهه ۲۰۰۰ میلادی، این ایده که موجودات فضایی ممکن است در حال بازدید از زمین باشند یا در گذشته چنین کاری کرده باشند، به‌عنوان دیدگاهی حاشیه‌ای یا حتی انگ‌خورده تلقی می‌شد. جیم هارولد، مجری برنامه‌های طولانی‌مدت The Paranormal Podcast و Jim Harold’s Campfire که اغلب به امکان بازدید موجودات فضایی می‌پردازند، این پدیده را دیوانه‌سازی می‌نامد.

به گفته او، اگر کسی باور داشت که چیزی در حال بازدید از ماست، متأسفانه دیگران او را دیوانه خطاب می‌کردند. او معتقد است بخشی از این نگرش همچنان باقی مانده و حتی برخی تلاش می‌کنند این موضوع را دوباره به همان دسته بازگردانند، پدیده‌ای که او آن را دیوانه‌سازی مجدد می‌نامد.

هارولد اضافه می‌کند که بخش بزرگی از مخاطبانش به‌دلیل موج اعتراف‌ها از سوی دولت ایالات متحده و توجه رسانه‌های سنتی در سال‌های اخیر، احساس حقانیت می‌کنند. او توضیح می‌دهد که برای افرادی مانند خودش که باور دارند مدت‌هاست اتفاقاتی در جریان است، این وضعیت به‌نوعی تأیید دیدگاهشان بوده و نشان می‌دهد در آسمان‌های ما چیزهایی وجود دارد که نمی‌توان آن‌ها را توضیح داد.

او همچنین خاطرنشان می‌کند که علاقه به موجودات فضایی، و به‌ویژه باور به بازدید آن‌ها از زمین، یکی از معدود موضوعاتی است که در ایالات متحده تا حدی توافق دوحزبی دارد. این موضوع با یافته‌های نظرسنجی جدید نیز تأیید می‌شود؛ به‌طوری که ۵۱ درصد از دموکرات‌ها، ۴۹ درصد از مستقل‌ها و ۴۲ درصد از جمهوری‌خواهان معتقدند موجودات فضایی از زمین بازدید کرده‌اند. نمایندگان منتخب هر دو حزب، از جمله جرد موسکوویتز دموکرات از فلوریدا و تیم برچت جمهوری‌خواه از تنسی، علاقه‌ای آشکار به موضوع موجودات فضایی و UAP نشان داده‌اند.

به همین ترتیب، شبکه‌های اجتماعی نقشی انکارناپذیر در افزایش باور به بازدید موجودات فضایی ایفا کرده‌اند. گسترش مداوم پلتفرم‌های آنلاین به افراد امکان داده است ارتباط‌هایی بی‌سابقه برقرار کنند و جوامع گسترده‌ای از همفکران بسازند.

سوزان لپسلتر توضیح می‌دهد که باور پدیده‌ای منفرد و صرفاً درون فردی نیست، بلکه ماهیتی اجتماعی دارد و در میان افراد شکل می‌گیرد و فضایی کلی ایجاد می‌کند که با دیگر زمینه‌هایی که افراد در آن قرار دارند پیوند می‌خورد.

خرده‌فرهنگ‌هایی که حول نظریه‌های گوناگون مربوط به موجودات فضایی شکل گرفته‌اند شکوفا شده‌اند و اینفلوئنسرها، پادکسترها و انواع دیگر تولیدکنندگان محتوا گمانه‌ها و تجربه‌های خود را به اشتراک می‌گذارند. هارولد با کارشناسان بسیاری درباره این زیرنظریه‌ها گفت‌وگو می‌کند؛ نظریه‌هایی که به موجودات میان‌بعدی، مواجهه‌های فراطبیعی شبیه به ارواح، و حتی موجودات فضایی که ممکن است از درون زمین یا اقیانوس‌های آن پدیدار شوند می‌پردازند.

او می‌گوید افرادی که به این موضوع علاقه‌مندند، به‌ویژه کسانی که مدتی طولانی چنین علاقه‌ای داشته‌اند، در حال گسترش دامنه توضیحات ممکن خود هستند.

با وجود این، هرچند شبکه‌های اجتماعی ارتباط‌های تازه‌ای ایجاد کرده‌اند، می‌توانند افراد را در سیلوهای گفت‌وگویی نیز گرفتار کنند. هارولد توصیه می‌کند که همه مصرف‌کنندگان رسانه نسبت به منابع خود هوشیار باشند، چه یک شبکه کابلی قدیمی باشد و چه پادکست‌های خودش.

او توضیح می‌دهد که این وضعیت شمشیری دولبه است؛ از یک سو بسیار عالی است که مردم فضاهایی برای گفت‌وگو با افراد همفکر و گشوده به بحث داشته باشند و گاهی صرفاً صحبت درباره این موضوعات سرگرم‌کننده است و لازم نیست همه‌چیز یک مطالعه علمی باشد. اما از سوی دیگر، مصرف‌کننده باید هوشمند باشد و تلاش کند اطلاعات معتبر را از اطلاعات بی‌ارزش جدا کند و ذهنی باز داشته باشد، اما نه آن‌قدر باز که انسجام فکری از دست برود.

در حالی که روشن است آمریکایی‌ها بیش از پیش امکان بازدید موجودات فضایی را در نظر می‌گیرند، لپسلتر مطمئن نیست که نظرسنجی‌های اخیر نشانه یک دگرگونی بنیادین باشد. او معتقد است که شواهدی از حرکت عظیم و آخرالزمانی به سوی یک نظام باور تغییردهنده زندگی دیده نمی‌شود و از دل این نظرسنجی نمی‌توان به چنین نتیجه‌ای رسید؛ بلکه به نظر می‌رسد این موضوع صرفاً وارد قلمرو چیزهایی شده است که می‌توان به آن‌ها اندیشید و درباره‌شان سخن گفت.

در مقابل، دایانا والش پاسولکا پیش‌بینی می‌کند که درصد آمریکایی‌هایی که به بازدید موجودات فضایی باور دارند در آینده قابل پیش‌بینی همچنان افزایش خواهد یافت. او نتیجه می‌گیرد که این روند متوقف نخواهد شد و نشان‌دهنده شیوه‌ای تازه برای درک واقعیت است.