کشف جمعی از انسانهای ناشناخته در آرژانتین که ۸۵۰۰ سال در تنهایی زندگی میکردند
شواهد DNA بهدستآمده از بیش از ۳۰۰ مجموعه بقایای پیشاتاریخی نشان میدهد که یک «تبار ژنتیکی قدیمی» تازه شناسایی شده در مرکز آرژانتین وجود داشته است. این گروه تقریباً هرگز سرزمین خود را ترک نکرده و با دیگر جمعیتها نیز برخوردی نداشتهاند.
تحلیل جدید DNAهای پیشاتاریخی و باستانی نشان داده که یک گروه بومی ناشناخته حدود ۸۵۰۰ سال در مرکز آرژانتین زندگی کرده است. تاریخ اولیه سکونت انسان در آمریکای جنوبی مدتها مبهم بود، زیرا که انسانها حدود ۱۲ هزار سال پیش (۱۰ هزار پیش از میلاد) به این منطقه رسیدند (یکی از آخرین نقاط زمین که جمعیت انسانی در آن شکل گرفت). اکنون کشف این تبار بومی جدید بخشی از این معما را روشن کرده و نشان میدهد چه کسانی هزاران سال پیش در آرژانتین امروزی زندگی میکردند.
پژوهشهای پیشین سه گروه بومی را در دوران پیشاتاریخ شناسایی کرده بودند: گروهی در رشتهکوههای آند مرکزی، دیگری در دشتهای گرمسیری آمازون و سومی در پاتاگونیا، اما باید بگوییم تا امروز مشخص نبود چه تعداد جمعیتی از این گروهها در مرکز آرژانتین حضور داشته است. مطالعهای تازه که در نشریه Nature منتشر شده و با همکاری ۶۸ پژوهشگر از سراسر جهان انجام گرفته، با استفاده از آزمایشات DNA مشخص کرد که یک گروه بومی متفاوت حدود ۸۵۰۰ سال پیش در بخشهایی از آمریکای جنوبی زندگی میکردند.
دانشمندان DNA بهدستآمده از استخوانها و دندانهای ۳۱۰ انسان پیشاتاریخی و باستانی را بررسی کردند؛ بقایایی که قدمت آنها تا ۱۰ هزار سال پیش میرسد. این دادهها حجم اطلاعات ژنتیکی منطقه را بیش از ده برابر افزایش داده است. دیوید رایش (David Reich)، نویسنده ارشد این پژوهش و استاد ژنتیک در دانشکده پزشکی هاروارد، به Harvard Gazette گفت: «این بخش از جهان تقریباً یک نقطه خالی روی نقشه بود و مانند بیشتر بخشهای آمریکای جنوبی، دادهها و اطلاعات بسیار کمی وجود داشت.»
شواهد باستانشناسی و ارتباط با هنر غاری
در این منطقه تعداد کمی سایت باستانشناسی از دوران پیشاتاریخ وجود دارد. یکی از نمونههای نادر، غار Cueva de las Manos در استان سانتا کروز آرژانتین است که نقاشیهای این غار بین ۹۵۰۰ تا ۱۳۰۰۰ سال پیش خلق شدهاند. گمان میرود مردمانی که این نقاشیها را به تصویر کشیدهاند، اجداد شکارچیانی باشند که هزاران سال بعد توسط استعمارگران اروپایی دیده شدند. به نظر میآید این افراد احتمالاً با جمعیت تازه کشفشده ارتباط داشتهاند.
جمعیتی مقاوم که هزاران سال در انزوا زیستند
پیش از کشف این تبار جدید، دانشمندان انتظار داشتند اطلاعات بیشتری درباره الگوهای مهاجرت در آمریکای جنوبی بهدست آورند، اما یافتهها نشان دادند که این گروه هزاران سال بدون مهاجرت باقی مانده و بیشتر در انزوا زندگی کردهاند و تنها در حاشیه سرزمین خود تماس اندکی با دیگر گروههای بومی داشتهاند.
مطالعه جدید نشان میدهد رد ژنتیکی این جمعیت حدود سال ۱۸۰۰ میلادی (۱۱۷۸ خورشیدی) پایان یافته، هرچند نشانههای آن هنوز در DNA برخی آرژانتینیهای امروزی وجود دارد، اما بهاحتمال زیاد این تبار، اصلیترین ریشه بومیان آمریکایی در آرژانتین امروز است. با این حال، هنوز پرسشهای زیادی درباره این جمعیت ناشناخته باقی مانده؛ برای مثال، مشخص نیست چرا با اینکه هیچ مانع جغرافیایی خاصی در منطقه وجود نداشته که جلوی تعامل آنها را با دیگر گروهها بگیرد، این بومیان عمدتاً در انزوا زندگی کردهاند. در عین حال، این جمعیت توانسته در برابر چالشهایی مانند خشکسالی، تغییرات فناورانه و ورود زبانهای جدید مقاومت کند.
این وضعیت در مقایسه با اروپا و آسیا غیرمعمول است؛ زیرا در آن مناطق عواملی مانند خشکسالی یا ورود زبانهای تازه معمولاً باعث مهاجرت و آمیزش جمعیتها میشد و تغییر در تبار ژنتیکی را به دنبال داشت. رودریگو نورس (Rodrigo Nores)، یکی از نویسندگان این پژوهش، به Science Magazine گفت: «در این منطقه تنوع زبانی و فرهنگی وجود دارد و شواهد باستانشناسی نشان میدهد تعاملهایی با دیگر گروهها رخ داده اما جمعیت ثابت باقی مانده است.»
چشمانداز آینده پژوهشها
پژوهشگران معتقدند مطالعات آینده با نمونههای بیشتر از جوامع کمتر بررسیشده میتواند دلیل نبود مهاجرت و تعامل این جمعیت را روشنتر کند. دانشمندان امیدوارند شکافهای بیشتری در خط زمانی پیشاتاریخ آمریکای جنوبی پر شود؛ خط زمانیای که تا امروز تقریباً در هالهای از ابهام قرار داشت.
