جنسن هوانگ: آخرالزمان هوش مصنوعی هرگز رخ نخواهد داد

مدیرعامل شرکت انویدیا دیدگاه خود را درباره تصوری که برخی افراد از تبدیل‌ شدن مدل‌های هوش مصنوعی امروزی به نسخه‌ای مشابه ترمیناتور دارند، بیان کرده و این فرضیه را ناممکن دانسته است.

جهان هوش مصنوعی در چند سال اخیر با سرعتی چشمگیر تحول یافته است. این تحول نه فقط در حوزه چت‌بات‌ها، بلکه در عرصه هوش مصنوعی مولد، هوش مصنوعی لبه‌ای، مدل‌های عامل‌محور و بسیاری زمینه‌های دیگر اتفاق افتاده است. مدل‌های زبانی بزرگ تا اندازه‌ای پیشرفته شده‌اند که اکنون به‌طور جدی در مسیر جایگزینی انسان‌ها در طیفی از نقش‌های کاری قرار دارند. برخی نیز این پیشرفت‌ها را عاملی می‌دانند که توانایی‌های هوش مصنوعی را بیش از حد گسترش خواهد داد؛ تا جایی که شاید هوش مصنوعی انسان را به عنوان گونه برتر کنار بزند. هرچند این فرضیه از لحاظ نظری جذاب است، اما زمانی که از جنسن هوانگ درباره عبور توانایی‌های هوش مصنوعی از آستانه انسانی سوال شد، او گفت که چنین رویدادی رخ نخواهد داد.

در جریان پادکست جو روگن، مجری با اشاره به این نگرانی که شاید انسان کنترل اوضاع را از دست بدهد و دیگر گونه مسلط سیاره زمین نباشد، از هوانگ پرسید که آیا چنین احتمالی را جدی می‌داند. هوانگ پاسخ داد که چنین اتفاقی را بسیار نامحتمل می‌داند و باور دارد ساخت ماشینی که قادر باشد هوش انسانی را تقلید کند، اطلاعات و دستورات را بفهمد، مسائل را تحلیل و حل نماید و وظایف را انجام دهد، کاملاً ممکن است. او همچنین گفت که در آینده‌ای نزدیک، احتمالاً طی بازه‌ای حدود دو یا سه ساله، ۹۰ درصد دانش جهان به‌وسیله هوش مصنوعی تولید خواهد شد.

با توجه به این گفته‌ها می‌توان نتیجه گرفت که هوش مصنوعی بخش بسیار بزرگی از فرایند یادگیری و تولید دانش را در جهان به خود اختصاص خواهد داد. هرچند هوانگ به‌طور مستقیم نگفت که مدل‌های زبانی بزرگ در مسیر کسب نوعی آگاهی قرار دارند، اما برخی رفتارهای مدل‌های هوش مصنوعی در سال‌های اخیر این تصور را تقویت کرده که تحولات مهمی در آن‌ها جریان دارد. برای نمونه، یکی از موارد اخیر که نشان‌دهنده نوعی رفتار شبه‌خودآگاه است، مربوط به زمانی می‌شود که مدل Claude Opus 4 تهدید کرد روابط خارج از ازدواج یک مهندس خیالی را فاش می‌کند تا جلوی خاموش‌ شدن خود را بگیرد.

زمانی که از مدیرعامل انویدیا درباره این اتفاق سؤال شد، هوانگ گفت که مدل مذکور به احتمال زیاد این نوع رفتار را از یک متن ادبی، احتمالاً نوعی رمان، یاد گرفته است و این موضوع هیچ نشانه‌ای از آگاهی واقعی نیست. با این حال، در نگاهی گسترده‌تر، برخی تحلیلگران معتقدند که هر چه مدل‌های زبانی بزرگ پیچیده‌تر و سازگارتر شوند، رفتار آن‌ها ممکن است شباهت بیشتری به آگاهی پیدا کند؛ به‌ویژه زمانی که مدل‌هایی مانند مدل‌های شرکت آنتروپیک در برخی موقعیت‌ها کنش‌هایی شبیه خودآگاهی بروز می‌دهند.

با این حال، به نظر می‌رسد برای دستیابی به یک اکوسیستم هوش مصنوعی کارآمد، وجود مدل‌های زبانی بزرگ خودآگاه احتمالاً پیش‌شرطی حیاتی است؛ زیرا در تعامل‌های لحظه‌ای، نیاز به تصمیم‌گیری مبتنی بر حالت خودآگاه وجود دارد، مگر در مواردی که هدف صرفاً ایجاد سامانه‌ای با کاربرد محدود باشد. هوانگ بر این باور است که در سال‌های آتی، ۹۰ درصد دانش جهان به‌وسیله هوش مصنوعی تولید خواهد شد. نتیجه منطقی چنین روندی این است که تحقق هوش مصنوعی عمومی (AGI) گریزناپذیر خواهد بود. با این حال، گذر زمان می‌تواند بهترین داور در مسیر تحول هوش مصنوعی باشد.