کشف دایناسور جدیدی که در دهانش یک کروکودیل داشت!
کشف دایناسوری باستانی با پنجههای تیز در دهانش یک پای کروکودیل وجود داشت
یک فسیل متعلق به حدود ۶۶ میلیون سال پیش، گونه جدیدی از دایناسور را برای دنیای علم آشکار کرده است که پنجههای آن قادر به پاره کردن گوشت طعمهاش بودند. این دایناسور، که ممکن است یکی از درندهترین موجودات دوره کرتاسه بوده باشد، در آمریکای جنوبی کشف شده و در دهانش پای یک کروکودیل منقرضشده قرار دارد.
بقایای این دایناسور که Joaquinraptor casali نام گرفته و گونهای جدید از مگاراتورها است، در سال ۲۰۱۹ در سرچشمه رودخانه ریو چیکو در پاتاگونیای آرژانتین کشف شد. گمان میرود که این دایناسور درست پیش از انقراض دایناسورهای غیرپرنده در ۶۶ میلیون سال پیش، میزیسته است. اکنون، «لوسیو ایبیریکو» از شورای ملی تحقیقات علمی و فنی در آرژانتین، به همراه همکارانش این فسیل را به صورت دقیق بررسی کردهاند و از آنچه در دهان جمجمه تقریباً کامل آن پیدا کردند، شگفتزده شدند.
ایبیریکو میگوید: «استخوان بازوی (هومروس) یک خویشاوند کروکودیل منقرضشده، بین فکهای ژاکینرپتور و در تماس مستقیم با دندانهای آن بود. این کشف نشان میدهد، هرچند آن را ثابت نمیکند، که ممکن است این مگاراتور جدید در زمان مرگ، در حال خوردن آن کروکودیلیشکل (دستهای که کروکودیلهای امروزی به آن تعلق دارند) بوده است.»
به گفته ایبیریکو، محققان همچنان در حال بررسی استخوان بازوی کروکودیل هستند تا ابعاد آن را مشخص کنند، اما کارهای اولیه نشان میدهد که جثه بزرگی داشته است. علاوه بر بازیابی بیشتر جمجمه دایناسور، تیم همچنین مهرههای ستون فقرات، پاها، دو چنگال و یک بازو، پا و دست را نیز از دل زمین بیرون کشیدند. ایبیریکو میگوید که چنگال شست این دایناسور، که به اندازه ساعد یک انسان است، قادر به پاره کردن بافت نرم طعمهاش بوده است.
یکی از کاملترین فسیلهای کشفشده
فسیلهای مگاراتورها در آسیا، استرالیا و سایر نقاط آمریکای جنوبی نیز پیدا شده است، اما J. casali اولین گونهای است که دانشمندان توانستهاند آن را در نزدیکی پایان دوره کرتاسه پیدا کنند و همچنین یکی از کاملترین فسیلهای کشفشده در نوع خود است. کشف یک نمونه کامل از این دوره زمانی نادر است، زیرا درست قبل از رویداد انقراض بزرگ، فرصتی بینظیر برای مطالعه وضعیت نهایی گونهها و اکوسیستمهای آن زمان به دانشمندان میدهد.
تیم تحقیقاتی بر اساس ریزساختار استخوان ساق پا (تیبیا)، سن این دایناسور را در زمان مرگ حداقل ۱۹ سال تخمین زدهاند که نشان میدهد یک نمونه بالغ بوده است. طول آن نیز حدود ۷ متر و وزنش حداقل یک تن بوده است. این ابعاد او را به یک شکارچی عظیمالجثه تبدیل میکرد که قادر به تسلط بر محیط خود بود.
ایبیریکو میگوید در حالی که تیرانوسوروس رکس جثه بزرگتری داشت و سرش بزرگتر بود و از آروارههای قدرتمندش برای له کردن استخوانها استفاده میکرد، J. casali ساختاری متفاوت داشت. این دایناسور دارای بازوهای بزرگتر و عضلانیتری بود که مجهز به چنگالهای عظیم و خمیدهای برای پاره کردن گوشت طعمهاش بودند. به این ترتیب، هر دو گونه به عنوان شکارچیان رأس هرم غذایی در محیطهای مربوط به خود شناخته میشدند، اما سبک شکارشان کاملاً متمایز بود: یکی با نیروی بیرحمانه فک و دیگری با قدرت و دقت بازوهایش شکار میکرد.
