کشف تپه ۳۳۳۰ ساله در اسکاتلند، تاریخ منطقه را به چالش کشید
باستانشناسان در جریان یک پروژه عمرانی در اسکاتلند به کشفی پیشگامانه در حوزه پیشاتاریخ دست یافتهاند که میتواند درک موجود از گذشته این منطقه را بهطور اساسی تغییر دهد.
در آستانه اجرای یک پروژه جدید ساخت جاده در اسکاتلند، گروهی از باستانشناسان که در حال کاوش در زمینهای باز بودند، به یافتهای شگفتانگیز برخورد کردند: یک گور دستهجمعی که تصویری بیسابقه از خاستگاههای پیشاتاریخی منطقه سنکوهر ارائه میدهد.
در نزدیکی شهر سنکوهر، واقع در جنوبغربی اسکاتلند و در دل چشماندازی سرسبز، پژوهشگران به یک تپه تدفینی مربوط به عصر برنز برخوردند که نخستین نمونه از این نوع در این ناحیه به شمار میرود. این تپه باستانی که از خاک و سنگ ساخته شده، از آن جهت منحصربهفرد تلقی میشود که پیش از این، تقریبا هیچ مدرک معتبری از فعالیتهای پیشاتاریخی در این منطقه ثبت نشده بود.
کاوشهای موسوم به Twentyshilling Hill fieldwork منجر به شناسایی یک سازه دایرهایشکل در منطقهای دورافتاده شد که در مرکز آن گودالی قرار داشت و هشت ظرف تدفینی بهصورت فشرده در کنار یکدیگر در آن جای داده شده بودند. در بخش شمالیتر این محوطه، تیمهای تحقیقاتی همچنین مجموعهای از گودالهای مربوط به اواخر دوره نوسنگی را کشف کردند که قدمت آنها به بازه زمانی میان ۲۸۶۷ تا ۲۵۰۴ پیش از میلاد بازمیگردد. مجموع این یافتهها میتواند تاریخ محلی منطقه را بهطور بنیادین بازنویسی کند.
یافتههای Twentyshilling نشان میدهد که این منطقه در دوره نوسنگی بهطور پراکنده و کمجمعیت مسکون بوده و ساکنان آن نوعی وابستگی عمیق و رازآلود به زمین داشتهاند. هرچند نشانههایی از حضور نوسنگی در نقاط مختلف این ناحیه دیده میشود، اما وجود این تپه حاکی از آن است که در دوره عصر برنز، استقرار انسانی در این منطقه شکل منسجمتر و پایدارتری به خود گرفته بود.
مطابق با الگوهای شناختهشده در مطالعات باستانشناسی، پژوهشگران اکنون این محوطه را در چارچوب چشمانداز فرهنگی گستردهتری بررسی میکنند. سازندگان این گور از یک سنت فرهنگی مشترک پیروی کردهاند و در هر گور، یک فرد بزرگسال و یک فرد نابالغ را به خاک سپردهاند. بدون تردید، این افراد از ساکنان باستانی اسکاتلند بودهاند.
با این حال، پرسش اصلی که اکنون ذهن پژوهشگران را به خود مشغول کرده، این است که چرا هشت نفر بهطور همزمان در این مکان دفن شدهاند. درون گودال مرکزی، باستانشناسان پنج ظرف تدفینی را شناسایی کردند که بقایای دستکم هشت انسان را در خود جای داده بودند. بررسیهای پزشکی قانونی نشان داد که این افراد همزمان و در قالب یک رویداد جمعی به خاک سپرده شدهاند؛ موضوعی که این پرسش را مطرح میکند که چه عاملی چنین تدفینی غیرمعمول را رقم زده است.
این معما زمانی پیچیدهتر شد که پژوهشگران دریافتند اجساد پیش از سوزاندن رها نشده بودند؛ موضوعی که با الگوهای شناختهشده در دیگر تپههای تدفینی عصر برنز در اسکاتلند تفاوت دارد. بهطور معمول، بقایا پیش از سوزاندن برای مدتی در معرض هوا قرار میگرفتند و تدفینها نیز در بازههای زمانی جداگانه انجام میشد.
در حال حاضر، نظریههای مختلفی در حال بررسی است. توماس مویر، باستانشناس ارشد این پروژه، توضیح داده که اهمیت بقایای Twentyshilling در این نکته نهفته است که اجساد سوزانده شده و تقریبا بلافاصله دفن شدهاند. کارشناسان احتمال میدهند که این افراد اعضای یک خانواده بوده باشند، اما در این صورت این پرسش مطرح میشود که چرا جامعه محلی آیینهای تدفینی سنتی و طولانیمدت خود را کنار گذاشته است.
بررسی محیط پیرامونی این محوطه نشان داده که ممکن است این افراد با یک رویداد فاجعهبار روبهرو شده باشند. شواهد محلی از قحطی و رها شدن سکونتگاهها حکایت دارد و این احتمال را تقویت میکند که شرایط اضطراری باعث شده اجساد بهسرعت و بهصورت همزمان دفن شوند.
با وجود باقی ماندن این ابهامها، کاوشهای Twentyshilling Hill بهعنوان یک کشف بیسابقه شناخته میشود. این یافته همچون قطعهای کلیدی از یک پازل، تصویری تاریخی را تکمیل میکند که پیش از این در مورد این چشمانداز تقریبا خالی بود. باستانشناسان اکنون میتوانند با اطمینان نتیجهگیری کنند که یک فاجعه جامعهای باستانی را در این منطقه درگیر کرده و همچنین شواهد قطعی از زندگی در عصر برنز در جنوبغربی اسکاتلند به دست آمده؛ ناحیهای که پیشتر تصور میشد در آن دوره تا حد زیادی خالی از سکنه بوده است.
