ناسا: موجودات فضایی میتوانند مکالمات رادیویی ما را شنود کنند
بر اساس پژوهش تازهای، تمدنهای بیگانه میتوانند به ارتباطات ما با فضاپیماها و مریخنوردها گوش دهند و ما نیز شاید بتوانیم آنها را به همان روش شناسایی کنیم.
دانشمندان برای ارسال دستور به یک مریخنورد که به سمت چپ بچرخد یا به یک مدارگرد که زاویه دید خود را تغییر دهد، مجبورند امواج رادیویی قدرتمندی را به سوی سیارههای همسایه در منظومه شمسی بفرستند. البته همه این امواج به مقصد مورد نظر اصابت نمیکند و بخشی از سیگنالها به مسیر خود در فضا ادامه میدهند و به شکل نامحدود در کیهان منتشر میشوند.
طبق مطالعهای که توسط دانشمندان دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا و آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا انجام شده، هر موجود هوشمندی که در امتداد این خطوط در حال گسترش امواج رادیویی قرار داشته باشد، در موقعیت ایدهآلی برای شنیدن پیامهای ما خواهد بود.
پینچن فَن، اخترشناس دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا میگوید: «بر اساس دادههای ۲۰ سال گذشته، ما دریافتیم که اگر یک هوش فرازمینی در نقطهای باشد که بتواند همخطی زمین و مریخ را رصد کند، ۷۷ درصد احتمال دارد که در مسیر یکی از انتقالهای ما قرار گیرد که این میزان چندین مرتبه بزرگتر از احتمال قرار گرفتن در یک موقعیت تصادفی در زمانی تصادفی است.»
این گروه پژوهشی دهها گزارش از شبکه اعماق فضای ناسا (DSN) را بررسی کردند که برای ارتباط با فضاپیماهای فراتر از سامانه زمین–ماه بهکار گرفته میشود. از آنجا که سیارههای منظومه شمسی در یک صفحه مداری گردش میکنند، موجودات هوشمندی که در راستای لبه این صفحه قرار داشته باشند بهترین فرصت را برای شنود خواهند داشت، بهویژه اگر در فاصلهای حدود ۲۳ سال نوری از ما جای گرفته باشند.
بخش جذاب ماجرا آنجاست که ما میتوانیم این موقعیت را وارونه کنیم و از همین روش برای جستوجوی بیگانگان بهره ببریم. اگر تمدنهای هوشمند دیگری نیز سرگرم کاوش سیارههای همسایه خود باشند، بهترین شانس ما برای دریافت سیگنالهای رادیویی این خواهد بود که به دنبال منظومههایی باشیم که در آنها از دید ما دو سیاره در یک راستا قرار میگیرند.
فَن میگوید: «با این حال، از آنجا که ما تنها در یک یا دو دهه اخیر شروع به کشف تعداد زیادی سیاره فراخورشیدی کردهایم، هنوز منظومههای زیادی با دو یا چند سیاره گذری نمیشناسیم. با پرتاب آینده تلسکوپ فضایی نانسی گریس رومن ناسا انتظار داریم صد هزار سیاره فراخورشیدی جدید شناسایی شود، بنابراین گستره جستوجوی بالقوه ما به میزان چشمگیری افزایش خواهد یافت.»
این تحقیق در مجله Astrophysical Journal Letters منتشر شده است.
