خانوادهای در کانزاس بیش از ۵ سال با ۲۰۵۵ عنکبوت قهوهای منزوی زندگی کرد
در طی چند ماه، پژوهشگران بیش از ۲۰۰۰ عنکبوت قهوهای منزوی را در خانهای که به شدت آلوده بود، کشف و نابود کردند.
گزارش یک پرونده، داستان خانوادهای را روایت میکند که خانه خود در ایالت کانزاس را به مدت پنج سال و نیم با ۲۰۵۵ عنکبوت قهوهای منزوی (Loxosceles reclusa) به اشتراک گذاشتند.
عنکبوتها در میان انسانها شهرت خوبی ندارند، در حالی که از نظر کنترل آفات، موجوداتی بسیار کارآمد محسوب میشوند. با این حال، گرچه بیشتر گونههای عنکبوت بیخطر هستند، چند نوع سمی از آنها وجود دارند که بدون تردید هیچکس تمایلی به حضورشان در خانه ندارد.
وزارت بهداشت ایالت ایلینوی درباره این گونه توضیح داد: «عنکبوتهای قهوهای منزوی، شکارچیانی هستند که شبها برای یافتن طعمه پرسه میزنند. عنکبوت ماده پناهگاهی از تار میسازد تا در آن مخفی شود و طعمه را غافلگیر کند. این پناهگاه معمولاً در مکانهای پنهان، مانند فضای درون دیوار یا پشت قاب عکس ایجاد میشود.»
زمانی که این عنکبوتها وارد خانه شوند، بیرون راندنشان بسیار دشوار است؛ زیرا بیشتر وقت خود را درون مبلمان یا فضاهای کوچک خانه مخفی میشوند. وزارت بهداشت ایلینوی گفت: «آنها طول عمر بالایی دارند، میتوانند ماهها بدون تغذیه زنده بمانند، و مادهها تنها یکبار جفتگیری میکنند اما تا پایان عمر قادر به تولید مثل هستند. بنابراین تنها وجود یک ماده جفتگیری کرده برای آغاز یک آلودگی کافی است و پس از تثبیت، کنترل جمعیت آنها بسیار دشوار میشود.»
این واقعیت بهخوبی در مورد خانوادهای که در خانهای متعلق به قرن نوزدهم در ایالت کانزاس زندگی میکردند، مشهود است. این خانواده شامل پدر و مادر و دو فرزند، یکی ۱۳ ساله و دیگری ۸ ساله بودند. آنان پس از خروج ساکن قبلی که حدود ۲۰ سال در آن خانه زندگی کرده بود، در سال ۱۹۹۶ به این منزل نقل مکان کردند. طی پنج سال و نیم، اعضای خانواده گهگاه عنکبوتهایی را در اطراف خانه مشاهده میکردند تا اینکه در تابستان سال ۲۰۰۱ متوجه شدند آنچه میبینند، در واقع عنکبوت قهوهای منزوی است.
نمونههایی که توسط یکی از نویسندگان مقاله گردآوری شده بود، مورد تأیید گونهشناسی قرار گرفت. سپس تیم پژوهش تلاش کردند تمام عنکبوتهای خانه را جمعآوری کنند. دو نفر از اعضای گروه از اواسط ژوئن تا اواسط سپتامبر سال ۲۰۰۱ هر شب به جمعآوری عنکبوتها میپرداختند. اگرچه قصد داشتند بدون آسیب رساندن به آنها کار کنند، اما بسیاری از نمونهها برای جلوگیری از فرار به طور کامل نابود شدند. تمام عنکبوتهای کشتهشده ثبت گردیدند و تعدادی از نمونهها به صورت سالم جمعآوری شدند.
در مقاله آمده است: «در مدت ۶ ماه، ۲۰۵۵ عنکبوت قهوهای منزوی جمعآوری یا کشته شدند؛ ۸۴۲ عدد از طریق تلههای چسبنده و ۱۲۱۳ عدد از طریق جمعآوری دستی. از میان ۱۱۷۹ عنکبوتی که بهصورت دستی جمعآوری و بر اساس اندازه دستهبندی شدند، ۳۲۳ عنکبوت بزرگ (۲۷.۴ درصد)، ۲۵۵ متوسط (۲۱.۶ درصد) و ۶۰۱ کوچک (۵۱.۰ درصد) بودند.»
به مرور زمان، پژوهشگران مشاهده کردند که تعداد عنکبوتهای بزرگتر کاهش یافته است. آنان در توضیح این پدیده نوشتند: «خانه واقع در کانزاس در طول ۶ ماه، تعداد شگفتانگیزی عنکبوت قهوهای منزوی تولید کرد. کاهش جمعیت عنکبوتهای بزرگ و متوسط از اوایل تا اواخر فصل احتمالاً ناشی از تغییرات طبیعی جمعیتی در طول فصل و همچنین حذف نمونههای بزرگتر بود که راحتتر شناسایی و شکار میشدند. از آنجا که این عنکبوتها میتوانند چندین سال زنده بمانند، دلیل دوم در توضیح کاهش نسبی تعداد عنکبوتهای بزرگ و متوسط محتملتر است.»
طبق برآورد پژوهشگران، عنکبوت قهوهای منزوی در زمانی که طول بدنش به حدود ۵ میلیمتر برسد، قادر به تزریق سم است. در نتیجه، تخمین زده شده که در آن خانه آلوده، حدود ۴۸۸ عنکبوت دارای توانایی تزریق سم وجود داشتهاند.
با وجود حضور صدها عنکبوت سمی در خانه، اعضای خانواده هیچ آسیبی ندیدند. در گزارش آمده است: «با وجود تخمین محافظهکارانه وجود ۴۰۰ عنکبوت قهوهای منزوی با توانایی تزریق سم (حدود ۲۰ درصد از کل نمونههای جمعآوریشده)، هیچگونه گزیدگی برای ساکنان خانه رخ نداد.»
پژوهشگران به مطالعه مشابهی در شیلی اشاره کردند که در آن نیز صدها عنکبوت قهوهای منزوی در خانهای آلوده یافت شده بود، بدون آنکه کسی دچار گزیدگی شود. به گفته آنان، این یافته میتواند نشان دهد که پزشکان، بهویژه در مناطقی که این گونه عنکبوت بهطور طبیعی وجود ندارد ممکن است زخمهای پوستی را به اشتباه به عنوان گزیدگی این عنکبوت تشخیص دهند.
در جمعبندی مقاله آمده است: «با توجه به تعداد عنکبوتهای قهوهای منزوی یافتشده در خانههایی که گزارش گزیدگی نداشتند، برای آنکه تشخیص گزیدگی در مناطق غیربومی درست باشد، لازم است آن مناطق صدها تا هزاران عنکبوت قهوهای منزوی را در خود جای دهند. در حالیکه در مناطق غیربومی، معمولاً هیچ جمعیتی از این گونه وجود ندارد و یافتههای تأییدشده کمتر از ۱۰ مورد در هر ایالت است. بنابراین در مناطق غیربومی، باید قبل از نسبت دادن هر زخم به گزیدگی این عنکبوت، وجود واقعی گونه Loxosceles در محل حادثه تأیید شود.»
علاوه بر این، گزیدگیهای واقعی این عنکبوت در صورت وقوع، معمولاً چندان خطرناک نیستند. وزارت بهداشت ایلینوی توضیح داد: «وقتی گزیدگی رخ میدهد، به ندرت به اندازهای جدی است که در گزارشها ذکر شوند. بیشتر گزیدگیها تنها باعث قرمزی و تورم موضعی میشوند. نکروز شدید احتمالاً در کمتر از ۱۰ درصد موارد رخ میدهد و اغلب ناشی از عفونت باکتریایی زخم است نه واکنش مستقیم به زهر عنکبوت.»
این مقاله در مجله Journal of Medical Entomology منتشر شده است.
